แม้ว่าความนิยมของฟุตบอลไทยจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ นับตั้งแต่สมัยที่ไทยสามารถคว้าแชมป์ซูซูกิคัพหรือการคัดเลือกในฟุตบอลโลกที่มีผลงานที่พอจะต่อกรกับทีมชั้นนำอย่างญี่ปุ่นหรือทีมจากตะวันออกกลางได้ แม้กระทั่งเคยชนะทีมอย่างยูเออีมาแล้ว แต่ภายในประเทศแล้ว ทีมระดับท้องถิ่นมากมายยังคงวนเวียนกับลีกรองและไม่สามารถขยับขึ้นสู่ไทยลีกได้ จะเพราะเหตุผลถึงการสนับสนุนของคนท้องถิ่นและความสำเร็จของทีมในลีกสูงสุดที่มักจะมาพร้อมกับธุรกิจบางอย่างที่คอยเป็นกำลังสนับสนุนให้ทีมใดทีมหนึ่งสามารถซื้อตัวนักเตะฝีมือดีและต่อกรกับทีมยักษ์ใหญ่ในประเทศได้
ทีมฟุตบอลไทยในโลกทุนนิยม
ปฏิเสธไม่ได้ว่าการหมุนเวียนในเศรษฐกิจไทยคือระบบการซื้อขายและเรียกง่าย ๆ ว่าทุนนิยม ซึ่งเป็นกำลังสำคัญที่ขับเคลื่อนประเทศไปข้างหน้าในปัจจุบัน และกลไกนี้ก็มาถึงโลกฟุตบอลด้วย นั่นก็เพราะแม้แต่ทีมชั้นนำของโลกก็ต้องพึ่งพาเงินจากกลุ่มทุนไม่ว่าจะเป็นในนามของผู้บริหารทีมหรือสปอนเซอร์ที่ต่างก็ต้องฉีดเงินเข้ามาเพื่อให้ทีมสามารถพัฒนาและซื้อตัวนักฟุตบอลที่มีความสามารถเข้ามาปรับปรุงทีม และหากย้อนไปมองในไทยลีกจะเห็นได้ว่า ทีมที่เคยเป็นแชมป์ส่วนใหญ่มักจะเป็นทีมที่มีกำลังเงินหนากว่าทีมอื่นไม่ว่าจะเป็นบีอีซี เทโรหรือเมืองทอง ยูไนเต็ด แม้กระทั่งทีมอย่างบุรีรัมย์ ยูไนเต็ดที่แม้ท้องถิ่นจะมีส่วนร่วมอย่างมากในสโมสรแต่ก็ไม่อาจะพูดได้เต็มปากว่า หากไร้เงาของชายที่ชื่อเนวิน ชิดชอบ พวกเขาจะสามารถเป็นยักษ์ใหญ่ในปัจจุบันได้หรือไม่
ทีมท้องถิ่นผู้น่าสงสาร
ในทางกลับกันอดีตแชมป์ไทยลีกเพียงทีมเดียวที่น่าจะพูดได้อย่างเต็มปากว่าเป็นทีมท้องถิ่นที่แท้จริงก็คือทีมชลบุรีนั่นเอง โดยพวกเขาเป็นทีมที่สร้างปรากฎการณ์ว่าแฟนบอลท้องถิ่นสามารถทำให้บรรยากาศฟุตบอลครึกครื้นได้ โดยเฉพาะสนามเหย้าของพวกเขาที่มีแฟนบอลเข้าชมอย่างล้นหลามจนเป็นจุดเริ่มต้นของความนิยมในไทยลีกและทำให้ทีมท้องถิ่นอื่น ๆ ลุกขึ้นมาพัฒนาตัวเองจนไทยลีกมีทีมอย่างสุพรรณบุรี เชียงราย ยูไนเต็ดหรือราชบุรีมิตรผล
แต่สังเกตให้ดีว่า ทีมท้องถิ่นหลายทีมต่างก็ต้องเข้าร่วมกับบริษัทสักแห่งเพื่อให้กิจการดำเนินต่อไปได้ โดยแชมป์ไทยลีกทีมปัจจุบันก็คือสิงห์เชียงราย ที่มีบริษัทเครื่องดื่มชั้นนำเป็นผู้สนับสนุนหรือราชบุรีมิตรผลที่ชื่อก็บอกได้อย่างชัดเจนแล้วว่าใครเป็นกลุ่มบริหารของพวกเขา ความแตกต่างนี้เองทำให้ทีมอย่างสุโขทัยหรือสุพรรณบุรีต้องดิ้นรนหนีตกชั้นในฤดูกาลที่ผ่านมา และรวมถึงทีมในลีกรองของไทยที่เต็มไปด้วยทีมท้องถิ่นที่แม้จะขึ้นมาอยู่ในลีกสูงสุดแต่ก็ไม่มีผู้เล่นที่แข็งแกร่งพอจะสู้ทีมใหญ่ได้และทำได้เพียงพยายามเอาตัวรอดให้ได้ในลีกก็พอ และเรื่องที่ตามมาก็คือเมื่อทีมไม่ประสบความสำเร็จหรือน่าดึงดูดมากพอ แฟนบอลก็ไม่เข้าชมเช่นกันเพราะพวกเขาดูไม่มีเป้าหมายอะไรให้ติดตามเลย และเรามักจะเห็นฟุตบอลท้องถิ่นที่แทบจะแข่งในสนามเปล่า เพราะจำนวนผู้ชมที่น้อยมากในเวลาลงแข่งนั่นเอง
สิ่งที่เป็นความหวังอย่างหนึ่งก็คือฟุตบอลท้องถิ่นพยายามปรับตัวมากขึ้นและพยายามสร้างความเชื่อมั่นให้กับคนท้องถิ่นว่าเขามีเป้าหมายที่ชัดเจนว่าจะไปแข่งในไทยลีกให้ได้ เราจึงเห็นว่าการขยับตัวของทีมมากมายไม่ว่าจะเป็นนครปฐมหรือขอนแก่น ที่พยายามจะพัฒนาตัวเองเพื่อไปสู้ในลีกสูงสุดให้ได้และเมื่อเวลานั้นมาถึง มันก็จะเป็นข้อพิสูจน์ได้อย่างดีว่าพวกเขาพร้อมจะเจอกับบททดสอบสูงสุดในวงการฟุตบอลไทยแล้วหรือยัง